Door Bea van Zijll de Jong-Lodenstein
Een van de meest gehoorde klachten in de relatie politiek en burger is die van: "Ze doen toch waar ze zelf zin in hebben", en: "Alles is al beslist, we mogen meepraten, maar meer ook niet".
Het is dus niet vreemd dat diezelfde geluiden ook uit Dukenburg komen bij de inspraak op het masterplan Hart voor Dukenburg. Het college wil hier 1500 tot 2000 woningen bijbouwen en de Van Apelterenweg 2-baans maken.
Maar hoe zit het met de argumenten? Kloppen die wel? Zijn ze volledig? En hoe komen bewoners daarachter?
De Stadspartij heeft de twee informatie-avonden in het Triavium met stijgende verbazing bijgewoond: de voorlichting was allesbehalve volledig en in sommige gevallen zelfs feitelijk onjuist.
Volgens wethouder Depla kon iedereen na de inspraak ook nog reageren als de raad de bestemmingsplanwijzigingen vaststelt. Wat hij er niet bij vertelde is dat tegen die tijd de bouwvergunningen al verleend zijn. In april 2005 heeft de raad in meerderheid besloten om alle bouwplannen in de stad versneld te gaan uitvoeren. Een amendement van de Stadspartij om dit niet ten koste te laten gaan van de inbreng van de bewoners haalde net geen meerderheid. Er kan nu dus overal in de stad gebouwd worden zonder dat het bestemmingsplan gewijzigd is. Wijzen op inspraak op het bestemmingsplan is dus niet meer dan het aanleveren van een fopspeen.
Menig Dukenburger vraagt zich ook af waarom al die woningen nodig zijn en vermoedt dat er afspraken met woningcorporaties zijn gemaakt. Wethouder Depla bezwoer dat dat niet het geval was. De extra woningen zijn volgens hem nodig om de voorzieningen op peil te houden. Wat hij niet vertelde is dat vorig jaar met het rijk is afgesproken dat er binnen het knooppunt Arnhem-Nijmegen tot 2010 24.500 woningen gebouwd gaan worden. Het rijk heeft hiervoor 52 miljoen euro ter beschikking gesteld. Nijmegen neemt 7700 woningen voor haar rekening, dus per jaar 1500 woningen. Komt Nijmegen deze prestatieafspraak niet na, dan moet een (groot) deel van het toegekende geld terug naar het rijk.
Ook is met het rijk afgesproken hoeveel koop- en hoeveel huurwoningen er moeten komen. Dan ligt het voor de hand dat ook de corporaties bij deze prestatie-afspraken zijn betrokken.
Heet hangijzer is ook de door het college gewenste versmalling van de Van Apelterenweg met als argument dat de wijken dan niet meer "met de rug naar elkaar toe liggen". Maar de werkelijke reden zou wel eens het Besluit Luchtkwaliteit kunnen zijn. Het is niet uitgesloten dat het aantal autos op de 4-baans Van Apelterenweg zo hoog is of in de toekomst wordt, dat daarmee de wettelijke grenzen met betrekking tot lucht en geluid overschreden worden. Dat zou een streep betekenen door de in de omgeving van de Van Apelterenweg geplande woningbouw, zoals in de Meijhorst.
Voor vertrouwen in de overheid moet door de overheid zelf de voedingsbodem gelegd worden. Dat betekent dat je volledig open kaart moet spelen. Dat betekent ook dat je als college niet vlak voor het sluiten van de inspraaktermijn nog gauw even nieuwe bouwlocaties aandraagt terwijl de direct betrokken bewoners van niets weten, zoals in Tolhuis en Weezenhof het geval is. Bewoners zijn terecht mondig geworden. Zij accepteren het niet meer dat de overheid over hun hoofden besluiten neemt die hen direct aangaan. Een verstandige overheid weet dat. In Nijmegen valt hier echter nog veel te leren.
Bea van Zijll de Jong-Lodenstein is fractievoorzitter van de Stadspartij-fractie in de Nijmeegse gemeenteraad