Rotterdampje

Heer Verhagen,

Ik zal u eens een sprookje vertellen.

Er was eens een klein koninkje dat heel stoer wilde zijn. Veel gespierde taal uitslaan en hij had als hobby de hele dag bezig zijn met het spelen van spelletjes. Al een tijdje rommelde het in het landje. Dat kwam omdat veel mensen, die niet veel verder dachten dan wat stoere mannetjes, domme krantjes en niet-beschaafde omroepjes vertelden, heel hard begonnen te schreeuwen dat het schandalig was dat er zoveel soortgenoten het landje in kwamen. Die mensen pakten hun centjes, huisjes en werkjes af en maakten het hele landje onveilig !!

Misschien hadden ze ook wel een beetje gelijk voor wat betreft die onveiligheid en ook wel een beetje dat sommige stukjes in het landje aan het verpauperen waren. Maar gelukkig zagen de andere, meeste, mensen in het landje wel in dat het één geen oorzakelijk verband had met het ander. Wat wel een oorzakelijk verband had was dat de sociaal economische situatie slecht was. En dat de regering, waar het koninkje toch nauw verwant mee was, precies die maatregelen nam die de situatie alleen maar zou doen verslechteren.

En ja hoor, daar was het eerste stadje al dat hekjes wilde gaan zetten om het stadje heen. "Alleen mensen met genoeg centjes komen er nog in", zeiden de baasjes van het stadje.
"Ja dat moet, want wij krijgen alle shit-mensjes die geen geld genoeg hebben, niet ingeburgerd zijn en rotzooi trappen" zeiden ze in het stadhuis Opstelten. Zelfs meneer Pasto(o)rs was een fel voorstander. In de wandelgangetjes werd zelfs gefluisterd dat meneer Pasto(o)rs zelf het idee van het hekje had bedacht. Eerder had meneer Pasto(o)rs al geprobeerd de stadspoortjes dicht te doen voor allochtone mensen. Maar dat mocht echt niet van de regering en het koninkje. "Dan maar zo", dacht meneer Pasto(o)rs.

Toen het koninkje dat hoorde dacht hij "als zelfs meneer Pasto(o)rs het zo zegt, dan kan ik het ook wel zeggen. Natuurlijk wel iets afzwakken, want ik weet hoe de spelletjes gespeeld worden." Hij ging voor een cameraatje staan en zei dat er elementen in het beleid van het stadje zaten die hem sterk aanspraken. Hij schrok er zelf een beetje van dat hij dát had gedurfd! Maar het was in ieder geval wel heel stoer.
Zo, dacht hij bij zichzelf, nou straks nog wat wetjes veranderen over huren enzo en dan kan het feest beginnen. De meeste mensen in de rest van het landje dachten "Het zal toch niet waar zijn. Dit is toch een grapje". Dat kwam omdat ze historisch besef hadden en daardoor hekjes, verschil in behandeling op basis van hoeveelheid centjes en allerlei persoonlijke eigenschappen wel heel erg vonden lijken op vroeger tijden en andere regimes. Gelukkig waren er nog voldoende mensen in het landje met een dergelijk besef en was er ook nog een grondwetje dat zei dat alle mensen gelijk waren. Dat moesten we maar zo houden, toch ? Het koninkje moet zich diep gaan schamen dat hij dit soort enge gedachten heeft gehad.